Ja, walvissen zien, mooi gezegd. Dan ga je natuurlijk eerst op zoek naar een geschikte locatie. Niet te ver van huis en met een redelijke kans op succes. Het internet op, en zoeken maar. Dan kom je uiteindelijk al snel terecht bij ‘All For Nature’, een reisbureau wat zich heeft gespecialiseerd in Natuurreizen over de hele wereld. De Azoren en dan vooral Pico, daar zou het allemaal kunnen (en moeten) gaan gebeuren. De reis boeken die eerste keer was zo gedaan. En dan na alle voorpret, op naar Pico, vol verwachtingen. ’s Middags eerst naar Lissabon en volgende ochtend door naar Pico.
Eenmaal aangekomen op Pico staat Serge ons al op te wachten. We hadden hem snel gevonden hoor, zo groot is het vliegveld niet. Nadat we eerst zijn zoon bij school hebben afgezet volgt een rit van een kleine drie kwartier waarin we onze ogen uit kijken. Eerst door het wijnlandschap. De wijngaarden die bestaan uit duizenden kleine rechthoekige stukjes land die volledig ommuurd zijn. Wereld erfgoed vertelt Serge. Trouwens mooi om te zien dat vanuit het westen steeds meer oude wijngaarden weer in ere hersteld worden omdat ze de afgelopen 100 jaar compleet overwoekerd waren.
Gaandeweg de rit wordt het allemaal steeds ruiger en stiller langs de weg. Af en toe een paar losse huisjes of een klein dorpje passerend vervolgen onze weg langs de kust richting het oosten. In de tussentijd blijft Serge blijft maar vertellen over het eiland en altijd en overal is daar die vulkaan.
Uiteindelijk komen we aan in Lajes do Pico, een klein dorpje aan zee, een van de weinige iets grotere plaatsen op Pico. En groot is dan vervolgens weer een (te)groot woord. Buiten de hoofdstad zijn er eigenlijk geen plaatsen met meer dan 4 of 5 straten te vinden.
